Prolog

  

Patrzyłyśmy, jak nasz cały świat płonie. Mimo otaczających mnie płomieni, było mi zimno. Wszystko się waliło, dosłownie.

  Miałam ochotę wbiec w ogień, poszukać kogokolwiek. Wiedziałam jednak, że już za późno. Chciałam uklęknąć i poczekać, aż żywioł spokojnie mnie dopadnie, lecz było coś, co mi na to nie pozwoliło.

  Chęć zemsty.

  Za to całe piekło. Silniejsza niż cokolwiek innego, przejmowała powoli umysł, oplatając go swoimi lepkimi mackami. Pałałam rządzą mordu na tych, którzy mi to zrobili.

  Tego dnia przysięgłyśmy sobie, że w końcu ich dopadniemy. Nie spoczniemy.

  Same wymierzymy sprawiedliwość, z krwią zimną jak nasze serca.